Historia Straży Pożarnej w Brodnicy

Gdy wybuchł pożar, straż pożarną wzywał dzwonek z brodnickiej Wieży Ratuszowej, potem został on zamieniony na trąbkę alarmową. Straż wzywano dość często. W poważniejszych akcjach brodnicka straż  brała udział w roku 1888, kiedy to walczyła z wiosenną powodzią oraz w roku 1900, gdy gasiła pożar na ulicy Kopernika, która mimo wysiłków doszczętnie spłonęła. Straż bardzo dobrze funkcjonowała ratując mieszkańców oraz  ich dobytki, dlatego też ufundowano im sztandar, który niestety jak na ironię spłonął podczas pożaru Strzelnicy w 1906 roku.  

W roku 1908 w Brodnicy założono wodociągi, dzięki temu poprawiło się bezpieczeństwo w mieście, a co sto metrów został ustawione hydranty. Straż dostała nowy wóz strażacki spełniający ówczesne wymogi. Usprawniono też wzywanie strażaków na pomoc - zainstalowano trójdźwiękową nową parową syrenę. 

Wojna nie oszczędziła straży pożarnej, brak zainteresowania oraz poparcia ze strony władz zniechęciło straż do działań na rzecz mieszkańców. Dopiero gdy przyszło wyzwolenie i Brodnica wróciła do macierzy w 1920, ożywiła się i jako pierwsza,  zorganizowała się Pomorzu.  Pierwsze oficjalne zebranie organizacyjne odbyło się 4 lipca 1921 roku. W obecności burmistrza Brodnicy wybrano nowy Zarząd Straży, na czele którego stanął Jan Nowak, zaś obowiązki naczelnika powierzono Waldemarowi Bereżewskiemu. Przyjęty na zjeździe statut mówił, iż podstawowym zadaniem straży pożarnych jest walka z pożarami, a także podejmowanie różnych środków profilaktycznych zmierzających do ich zapobiegania. Statut głosił przede wszystkim niesienie pomocy przy ratowaniu życia i mienia obywateli w czasie innych klęsk żywiołowych.  

Aktywność brodnickiej Straży nie malała. Spełniała ona nie tylko swoje podstawowe funkcje i zadania, jakimi było gaszenie pożarów i prewencja przeciwpożarowa. Brała udział w obchodach ważnych rocznic narodowych, a w szczególności rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja i odzyskania niepodległości w dniu 11 listopada. W tych dniach organizowano uroczyste akademie, capstrzyki, pochody i zawody sportowe. Strażacy włączali się też w obchody świąt kościelnych. Radosna uroczystością dla strażaków było święto ich patrona - św. Floriana. Tego dnia składano wieńce na grobach zmarłych strażaków, organizowano pokazowe ćwiczenia strażackie, festyny i zabawy. Straż - podobnie jak obecnie - borykała się zawsze z brakiem funduszy na zakup sprzętu przeciwpożarowego czy umundurowania. To też poważniejsze dochody straż zdobywała organizując różne imprezy rozrywkowe i kwesty wśród mieszkańców Brodnicy. Zabawy taneczne z bufetem zasilały ubogą zazwyczaj kasę Straży. W ten sposób - przy wsparciu Magistratu - zakupiono motocykl z przyczepą i 6-cio osobowy samochód. 
 
W latach 1928-39 dał się wyraźnie zaobserwować pozytywny stosunek władz pożarniczych do żeńskiej służby pożarniczej  spowodowało to na powstanie drużyn żeńskich. W Brodnicy Żeńska Służba Samarytańsko-Pożarnicza została zorganizowana w 1935 roku - oddział liczył 15 druhen i był wyposażony w nosze i apteczkę. W tym okresie w woj. pomorskim było ogółem 60 oddziałów. Oddział brodnicki szkolił druhny w ratownictwie pożarowym, ogólnosamarytańskim i gazowym. 
We wrześniu 1938 roku dokonana została reorganizacja służby samarytańsko-pożarniczej. Była ona podyktowana względami obronności państwa i polegała na przygotowaniu kobiet do strażackiej służby na wypadek wojny. 

Działalność brodnickiej OSP przerwała II wojna światowa. Rozpoczął się okres okupacji. Członkowie Zarządu zdążyli jeszcze ukryć cenniejsze pamiątki swojej chlubnej działalności. 

więcej wkrótce